یه صبح جمعه پاییز تو دیگه چشمتو بستی

 خبر اینبار صحت داشت تو از سیارمون رفتی

 دیدی تو آخرین کنسرت چقدر مردم باهات خوندن

سکوتت تلخ بود اما یبار مردم بجات خوندن

 بخواب آروم گل بیتا صدات تا آسمونا رفت

 اونی که اهل موندن بود خودش اینبارو تنها رفت

 دیگه دلواپست نیستیم ستاره روزیمین جاش نیست

شکسته قلبمون اما ستاره ددرد همراش نیست

 لا لا لا لا یکی بودو هنوزم هستو میمونه

ولی از وقتی که رفته تمام شهر بارونه

با شوق و صبر تا آخر فقط با درد جنگیدی

یه ایران بدرقت کردن خودت بودی خودت دیدی

 یه دنیا خاطره مونده با تکرار هر آهنگ

صدات هستو همه با بفض عمیق و سخت دلتنگت

بجات یه صندلی.خالی روی تالار میلاده

که عکس تو روی پردش بزرگو صاف افتاده

لالالالا صدای خوش ستاره کوچ تنهایی

 تو با پرواز تو اوجت با یه کنسرت رویایی

سفر خوش جاده ها هموار بدون میمونی تا اخر

مبارک باشه آغازت اگرچه سخته این باور

حالا خیلی کسا عشقو به آغازت بدهکارن

چه خوب شد که خودت دیدی چقد مردم دوست دارن

 یه صبح تلخ پاییزی دلامون پر از غم شد

 چون از فهرست کنسرتا صدای مرتضی کم شد